26 czerwca 1928 roku Stalin opublikował w "Prawdzie" artykuł dotyczący "samokrytyki". Napisał: "Nie mozemy wymagać, żeby krytyka była słuszna w 100%. Jeśli jest to krytyka oddolna, nie możemy jej lekceważyć, nawet jeśli byłaby słuszna zaledwie w 5% lub 10%".Pod gładkim sformułowaniem kryje się straszna prawda o donosach w Związku Radzieckim. W imię walki z biurokracją, nadużyciami i wrogami wzywa się obywateli do wysyłania listów - sygnałów - do władz, aby demaskować szkodników i zdrajców socjalistycznej ojczyzny.Francois-Xavier Nerard analizuje zachowanie w archiwach i znalezione w prasie donosy z lat 1928-1941, starając się odpowiedzieć na pytania: kto, kiedy i na kogo donosił, jak władze wykorzystywały informacje od denuncjatorów, jak terror lat trzydziestych wpływał na funkcjonowanie społeczeństwa.
Warszawa, wiosna 1938 roku. Osiemnastoletnia Zuzanna wierzy, że jej życie będzie usłane różami.
Pewnego wieczoru zachwyca ją wygrywana na skrzypcach melodia, a kilka dni później poznaje zdolnego muzyka i traci dla niego głowę. Rodzi się pierwsza miłość, pojawiają marzenia i plany, a potem przychodzi wojna. Znaczy kolejne miesiące pasmem strat, cierpienia i bólu. Zuzanna zaczyna pracę na Poczcie Głównej i włącza się w podziemną walkę z okupantem. Zostaje przydzielona do komórki "P" zajmującej się przechwytywaniem anonimowych donosów pisanych przez Polaków do "Szanownego Pana Gestapo". Jeden z listów rozdziera jej serce. Okazuje się, że działalność konspiracyjna to niebezpieczna gra, w której stawką jest nie tylko życie, ale i miłość.
Listy do Gestapo to poruszająca do głębi spowiedź kobiety, która stanęła przed dramatycznymi wyborami. Opowieść o życiu brutalnie zmienionym przez wojnę. O ranach, które nigdy się nie goją, winach, które domagają się odkupienia, i przebaczeniu, które być może nie nadejdzie.
UWAGI:
Bibliografia na stronie [335].
DOSTĘPNOŚĆ:
Została wypożyczona Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
WYPOŻYCZYŁ:
Nr karty: 000004 od dnia:2024-05-10 Wypożyczona, do dnia: 2024-06-10
