Gminna Biblioteka Publiczna

Zdradzony, wykorzystany i zapomniany.

O tym, jak pewien chłopiec pokonał przeciwności losu.

Tayo całe życie spędził "w podziemiu", unikając kontaktu z władzami. Teraz opieka społeczna nie może znaleźć żadnych informacji na jego temat. Zupełnie jakby wcale nie istniał.

A przecież Tayo jest bardzo grzeczny i dobrze wychowany, potrafi doskonale czytać i pisać, chociaż dopiero od niedawna chodzi do szkoły. To wszystko nie ma sensu... Cathy wie, że chłopiec coś ukrywa. Na razie nie wie jeszcze co to takiego.

Porażająca opowieść kobiety zadręczonej przez chore ambicje ojca.W imię sadystycznej obsesji zostałam grającą marionetką, a mój ojciec - katem. Wszyscy wokół mnie udawali, że niczego nie widzą...Moja historia.Pewnego wieczoru, niedługo po moich dziesiątych urodzinach, ojciec zbił mnie i zabronił jeść kolacji, po czym stwierdził, że nie pójdę spać, dopóki nie wymierzy mi ostatniej kary. Zapytałam z płaczem, co mu takiego zrobiłam, żeby zasłużyć na cierpienie, jakie mi zadawał. Nawet Haydn, nasz owczarek niemiecki, był lepiej traktowany ode mnie. Ojciec odpowiedział zimno, patrząc mi prosto w oczy:"Jesteś gorsza od psa."Céline ma dwa lata, kiedy jej ojciec postanawia, że zostanie pianistką. Ma osiem lat, kiedy wygrywa pierwszy konkurs. Nikt z oklaskujących cudowne dziecko nie wie, jaką ceną jest okupiony ten sukces.Całymi latami Céline jest bita, głodzona, zamykana w piwnicy, poniżana. W każdy weekend - kiedy ojciec, szanowany inżynier, jest w domu - drży o swoje życie. Ćwiczy, ćwiczy, od rana do późnej nocy, bez obiadu, bez kolacji, aby na scenie błyszczeć w roli genialnej małej pianistki. Nie ma nikogo, kto wyrwałby ją z rąk ojca, który wykorzystuje muzyczny talent córki, by realizować swoje niespełnione marzenia. Matka nie przychodzi dziecku z pomocą. Dziewczynka cierpi w milczeniu. Otacza ją głucha obojętność. Nikt nie zauważa, jaki horror rozgrywa się w jej rodzinnym domu.Z każdym rokiem gra na pianinie jest dla Céline większą męczarnią. Ojciec znęca się nad nią fizycznie i psychicznie, jego tortury są coraz bardziej wyrafinowane i perwersyjne. Wreszcie czternastoletnia Céline składa doniesienie do prokuratury. Lecz jej piekło się na tym nie kończy...Jej wydana w 2013 roku wstrząsająca autobiografia została sprzedana we Francji w ponad 40 000 egzemplarzy. Prawa do publikacji kupili wydawcy w innych krajach. Na jej podstawie ma powstać film.

Paniczny strach - to najwcześniejsze wspomnienie Katie. Czuła go za każdym razem, gdy ojciec brutalnie chwytał ją za ramię. Gdy słyszała krzyk matki, którą katował, zadając wymyślne tortury. Jak wtedy, kiedy zamknął dwuletnią Katie na cały weekend w pokoju bez jedzenia i picia. Albo tej nocy, gdy sprowadził do domu kobietę, i wyrzucił Katie i jej matkę na śnieg w samych tylko nocnych koszulach...
Żeby mieć możliwość wejść w dorosłe życie, Katie musiała odciąć się od dzieciństwa. Zapomnieć je. Wyprzeć z pamięci. Urodziła synka. Chciała żyć normalnie. Lecz wtedy ojciec powrócił. Co noc nawiedzał ją w sennych koszmarach. Co noc budziła się zlana potem, myśląc, że znów jest dzieckiem. W niektórych snach ukrywała się w szafie, wstrzymywała oddech i nasłuchiwała powolnych, ciężkich kroków zbliżających się w jej stronę. I słyszała skrzypienie otwierających się drzwi...
Ale to nie sny miały okazać się najgorsze. Terapia, jakiej poddała się dwudziestoczteroletnia Katie, otworzyła szeroko drzwi do jej pamięci. Wizje wzbogacały się o coraz bardziej drastyczne szczegóły, wspomnienia stawały się coraz bardziej potworne. W każdym z nich pojawiała się zła, wykrzywiona twarz ojca. Jego szept: Jeśli coś piśniesz, zabiję cię. Jego obleśny rechot i słowa rzucane do kumpla: "Możesz ją mieć za dychę..."

Dzieciństwo razem z czwórką rodzeństwa spędziła na ulicy i w rodzinach zastępczych. Dziś pełni wysokie funkcje rządowe. Nowojorska prawniczka opowiada o walce o przetrwanie i uratowanie rodzeństwa i o drodze na szczyt.
Od bezdomności, głodu i przemocy do imponującej kariery politycznej - porażająco szczera, chwytająca za gardło historia walki i nieugiętości wobec wszelkich przeciwności losu.

Ulica, schronisko dla bezdomnych, parking za supermarketem, spanie w samochodzie, piwnica albo strych w domu nowego faceta matki... Matki, która codziennie jest pijana. Spokój jest tylko, kiedy znika. Wtedy Regina ją zastępuje. Dzieci nie zdradzają przed nikim, że są głodne i bite. Bo zabierze je opieka społeczna... Lecz to, czego boją się najbardziej, nadchodzi. Zostają rozdzieleni i trafiają do rodzin zastępczych. Dla Reginy zaczyna się kolejna walka - o odzyskanie rodzeństwa.

Regina Calcaterra opisuje, jak pomagając sobie wzajemnie, wraz z siostrami i bratem przetrwała okrucieństwo matki, zaniedbanie, bezdomność, koszmar domów zastępczych. Mówi o marzeniach o lepszej przyszłości - dla siebie i dla nich. O uporze, z jakim szła naprzód: w wieku 14 lat uniezależniła się od opieki matki, skończyła college i studia prawnicze, rozpoczęła karierę w administracji stanowej.

Pięknie napisana, dramatyczna autobiografia to opowieść o nieugiętości i o miłości, o determinacji i marzeniach. Świadectwo, że można zmienić swoje życie, nawet od początku skazane na klęskę.